کشف حجاب در ایران
- دسته : مقالات
- 31 اکتبر 2019 | 11:10
طرح هماهنگ و یکسان کشف حجاب در ایران و حضور عریان خانواده روسای وابسته به نظام‌های استکباری و تلاش بی‌وقفه آنان در انجام این طرح، نشانگر نقش شگرف زدایش پوشش در اجرای طرح‌ها و رسیدن به اهداف استعمار است،رضاخان در ایران مجری این طرح بود.
برخورد خشونت‌بار او با مردم و قضیه گوهرشاد نشان می‌دهد که آنان در اجرای این برنامه تا چه اندازه جدی بودند و با مطالعه تاریخ متوجه می‌شویم تا چه اندازه به ناموس این مرز و بوم خیانت کرده‌اند، چنان‌که آمده است برای کشف حجاب در مشهد، صبح روز جمعه ۱۰ ربیع‌الاول سال ۱۳۵۴ قمری مصادف با ۲۰ تیر ۱۳۱۴ مردم را متفرق ساختند و یک‌صد نفر کشته و زخمی شدند.
بخوانید: پوشش چادر در ایران
شنبه ۱۱ ربیع‌الاول مردم در مسجد با چماق، بیل و داس برای دفاع جمع شدند، زنان وسط مسجد گوهرشاد چادر زده و حاضر بودند.
درهمین‌حال مسلسل‌های سنگین بالای مسجد و عده‌ای مزدور داخل مسجد بودند.
در نیمه‌های شب حمله را آغاز کردند دوهزار نفر را کشتند و پانصد نفر را دستگیر کردند،
می‌گویند پنجاه و شش کامیون جنازه بردند و این تظاهرات و … اعتراض به کشف حجاب بود.
ماه مبارک رمضان سال ۱۳۴۶ قمری مصادف با ۱۳۰۶ شمسی هنگام تحویل سال عده‌ای به قم رفته بودند
و رضاخان نیز با اعضای خانواده‌اش در غرفه بالای ایوان حرم با زنش بی‌حجاب نشسته بودند،
شیخ محمد بافقی پیغام فرستاد:
شما چه کسانی هستید!
اگر غیر دین اسلامید اینجا چه می‌کنید؟
و اگر مسلمان هستید در حضور چندین هزار جمعیت در غرفه حرم چرا مکشوفه الوجه نشسته‌اید؟
علی‌رغم تلاش‌های مذبوحانه دشمن،زنانی در سایه پوشش و عفاف به صحنه اجتماع آمدند و در برابر ستمگران که قصد کشف حجاب در ایران را داشتند، ایستادگی کردند:
زینب پاشا ( فرزند شیخ سلیمان، دهقان بی‌چیز، رهبر زنان تبریز ) گروهی داشت و در مجامع حاضر می‌شد و مردم را به مبارزه تشویق می‌کرد.
یک بار به جمع مردان گفت:
«اگر شما مردان جرات ندارید جزای ستم پیشگان را کف دستشان بگذارید
اگر می‌ترسید که دست غارتگران و دزدان را از مال و ناموس و وطن خود کوتاه کنید
چادر زنان را سرتان کنید و کنج خانه بنشینید
و دم از مردی و مردانگی نزنید
ما جای شما با ستمگران می‌جنگیم.»
فرهنگ ستیزان در جوامع اسلامی برای زدودن ارزش‌ها تلاشی شگرف به کار گرفته اند.
بی‌گمان روش‌ها در چگونگی موضع‌گیری اش نقش مهمی ایفا می‌کند.
اسلام، زن را در متن اجتماع به تلاش و کوشش فراخوانده؛ اما با حجب، حیا، وقار، متانت، سنگینی رفتار، شکوه گفتار و سلامت کردار و این‌همه را برای او ارزش دانسته است.
این چگونگی تا جایی پیش می رود که پوشش نه برای حفاظت بدن بلکه نوعی عرضه وجود است؛ ازاین‌رو غالباً این گونه پوشش را نیز برای نمایاندن برمی‌گزینند.
حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید:
«در آخرالزمان که بدترین زمان‌ها است جمعی از زنان پوشیده ای برهنه هستند ( لباس دارند اما آن‌قدر نازک است که گویا نپوشیده‌اند) و از خانه با خودآرایی بیرون می‌آیند، اینان از دین بیرون رفته و در فتنه‌ها وارد شده‌اند و به سوی شهوات تمایل دارند و به کوی لذات نفسانی در شتابند و حرام‌ها را حلال می‌دانند و در دوزخ و عذاب ابدی گرفتارند .»
امروز به روشنی این کلام معجزه آسا را می‌فهمیم و پوشیدگان برهنه را درمی‌یابیم که چه کسانی هستند.
این‌گونه روش‌ها و منشها قطعاً از چگونگی ارزش‌گذاری زن به زندگی سرچشمه می‌گیرد.