تحلیل مبارزه با چادر

در خصوص تحلیل مبارزه با چادر می توان اینطور گفت که شیطان اگر بتواند یک عمل مطلوبی را از انسان سلب کند چنین خواهد کرد و اگر نتواند از کمال آن می کاهد.

بنابراین اگر بتواند زنی را بی حجاب کند خواهد کرد

و اگر نتواند کمال حجاب که چادر است را از او سلب می کند

و اگر با وسوسه های خود بر ترک چادر موفق نشود بر آفتمند شدن چادر او وسوسه خواهد کرد.

از این رو باید پیروزی خانم هایی که بدون آفت از چادر استفاده می کند را تبریک گفت.

چنین زنانی هستند که چادر آنها لباس رزم و عفاف و خار چشم انسان های هوسران و دشمنان اسلام و استعمار گران است.

مستر همفر جاسوس کار آزموده انگلیسی می‌گوید:

باید زنان مسلمان را فریب داد و از چادر و عبا بیرون کرد.

اگرچه چادر راه نفوذ دشمنان استعمارگر نبود هیچ گاه یک جاسوس کهنه‌کار این اندازه برای محو آن به فریبکاری نمی پرداخت که بخواهد چادر را که به عقیده ی خود او ریشه عمیق اسلامی دارد با فریب کاری از اسلام جدا بداند.

او می‌داند با وجود چادر نمی توان استقلال یک ملت را در هم شکست.

اگر حجاب اسلامی و به ویژه چادر اهمیت خاصی نداشت چه در کشورهای اسلامی و چه در کشورهای غربی آن را به عنوان یک مدل لباس زنانه در کنار صدها مدل لباس زنانه دیگر می‌پذیرفتند اما می دانند که پوشش دینی و پیام فرهنگی دارد

و چادر (چادر مشکی) یک لباس نیست یک فرهنگ است.

چادر سد راه ابتذال فرهنگی غرب است.

چادر خیمه عفاف پیروان فاطمه است که با گذشت چهارده قرن، ندای آزادی بخش او در گوش تاریخ طنین انداز است.

همه همت رضاشاه و فرزند منحوسش از بین بردن حجاب ویژه چادر بود.

اگر چادر از جایگاه حساس و ارزشی بلندی برخوردار نبود هرگز استعمار غرب، شاه را بر آن نمی داشت که تمام حکومت خود را برای از بین بردن چادر بسیج کند و این برای زنان مسلمان و دختران کشور ما بسیار عبرت انگیز است.

مجله ۱۵ خرداد در شماره ۲۰ سندی آورده است که هفته نامه صبح آن را نقل کرده است.

این سند حاکی از تحلیل اهمیت حجاب به ویژه چادر است که حکومت سر سپرده ی شاه برای مبارزه با آن دو راه بلند مدت و کوتاه مدت را تدارک دیده است که با توجه به بحث و اهمیت چادر به راه‌حل‌های کوتاه‌مدت مبارزه با چادر اشاره می‌شود.

اقداماتی که در کوتاه مدت موثر خواهد بود:

با استفاده از روند گسترش همه جانبه خدمات بخش عمومی برای همگان و افزایش گروه های استفاده کننده از خدمات مزبور می توان با اتخاذ تدابیر مطلوب، تعداد استفاده کنندگان از چادر در گروه‌هایی مانند دانش آموزان، کارمندان و کارگران را کاهش داد.

تحلیل مبارزه با چادر

۱.ممنوع بودن چادر برای دانش‌آموزان و دانشجویان.

۲. استفاده از پوشاک متحدالشکل در مدارس.

۳. اجرای کامل قانون تعلیمات اجباری در مورد خانواده هایی که از مدرسه رفتن دختران خود جلوگیری می کنند.

۴.ممنوعیت بانوان کارمند از استفاده از چادر

۵. محرومیت زنان کارمندی که از چادر استفاده می کنند از دسترسی به مقام ها و موقعیت ها و همچنین از تشویق.

۶.تشویق کارمندان زن به برگزیدن لباس متناسب با کار و شرایط محیط.

۷.صدور بخشنامه به کلیه کارخانجات و ملزم کردن کارگران به پوشیدن لباس متحدالشکل متناسب با کار و شرایط محیط.

۸.تشویق کارگران زن به استفاده از لباس متناسب با لباس متحدالشکل خود

۹. ممنوعیت زنان چادری از مراجعه به وزارتخانه ها و سازمانهای دولتی

۱۰. ممنوعیت زنان چادری از مسافرت با شرکت هواپیمایی ملی ایران

۱۱. ممنوعیت زنان چادری از استفاده از اتوبوس های شرکت واحد

۱۲. ممنوعیت زنان چادری به سینماها

۱۳. ممنوعیت زنان چادری از خرید در فروشگاه های شرکت تعاونی شهر و روستا

۱۴. ممنوعیت زنان چادری از استفاده از خدمات اجتماعی مانند جمعیت بهزیستی و آموزشی فرح پهلوی، جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران و انجمن ملی حمایت کودکان

۱۵. ممنوعیت ورود کودکان و نوجوانان چادری به کتابخانه ها

۱۶. محرومیت از شرکت در هرگونه مجامع عمومی

فرانتس فانون در بررسی‌های انقلاب الجزایر می گوید:

«هر چادری که دور انداخته می شود افق جدیدی را که تا آن هنگام بر استعمارگر ممنوع بود در برابر او می گشاید و بدن الجزایری را که عریان شده است تماماً به او نشان می دهد. پس از دیدن هر چهره ی بی حجابی،امیدهای حمله ور شدن اشغالگر ده برابر می گردد. هر بار که یک زن الجزایری کشف حجاب کند با این عمل خویش در واقع وجود جامعه الجزایری را با سیستم دفاعی سست بنیاد و باز و متلاشی به اشغالگر اعلام می دارد. هر چادری که می‌افتد، هر بدنی که از چادر بیرون می آید، هر چهره که به نگاه جسور و ناآرام اشغالگر عرضه می گردد به این معنا است که الجزایر به انکار وجود خویش پرداخته و هتک ناموس را از جانب اشغالگر پذیرفته است.

با هر چادری که رها می شود گویی جامعه الجزایر خویشتن را به مکتب ارباب تسلیم کرده و تصمیم می‌گیرد تحت رهبری و انقیاد اشغالگر عادات و رسوم خویش را تغییر دهد.»