بدآموزی در محیط های خانوادگی و جلسات دینی

از عوامل آسیب‌زننده دیگر، محیط های خانوادگی ، مهمانی‌ها، عروسی‌ها، جشن‌های خانوادگی، جشن تولدها، و مجالس دید و بازدید و همچنین جلسات دینی است، که در آن‌ها الگوهای بدآموزی به دختربچه‌ها داده می‌شود.

بدآموزی در محیط های خانوادگی و جلسات دینی

بدآموزی در محیط های خانوادگی و جلسات دینی به این گونه است که زن‌ها آرایش کرده و با لباس‌های نیمه عریان در این میهمانی‌ها و مجالس خانوادگی حاضر می شوند.

می‌گویند مهمانی فامیلی است، مهم نیست.

عروسی است، مهم نیست.

حتی در بعضی از جلسه‌های مذهبی الگویی بسیار بدی وجود دارد.

مثلاً در جلسه مولودی، خانم‌ها بزک کرده و با لباس‌های آن‌چنانی می آیند.

این دختربچه کم‌سن‌وسال که به این جلسه آورده‌اند، الگو می‌گیرد و این جلسه تاثیر مخربی روی شخصیت او می‌گذارد.

این‌ همه آرایش، این‌همه سر و زیور، این‌همه لباس‌های بدن‌نما، با روح این دختر بچه چه می کند؟!

وقتی دختربچه را از دو ، سه سالگی به برهنگی عادت می دهیم و لباس کوتاه و رکابی تن او می‌کنیم و می‌گوییم به این بچه سه چهارساله که حجاب واجب نیست و این دختر را تا نه سال به این‌طور لباس پوشیدن عادت می‌دهیم؛ شبی که فردای آن نه ساله می‌شود، چگونه می‌خواهیم عادتی رو که نه سال با آن زندگی کرده است، از او بگیریم و بگوییم از فردا صبح باید با حجاب شوی؟!

دختر بچه‌ها از سن کودکی باید به حجاب عادت داده شوند.

در مورد نماز هم روایت داریم که کودک را از همان سنین آغاز عمر به نماز عادت دهید.

ابتدا الله‌اکبر را به او یاد دهید می‌گویید بعد لااله‌الاالله و کم‌کم سوره حمد و توحید را به او یاد دهیدو هنوز چند سال مانده غصب مکلف شدن، نماز را کامل به او یاد دهید و او را به نمازخواندن تشویق کنید تا وقتی مکلف شد، کاملاً عادت کرده باشد.

آنچه معصومین درباره نماز گفته‌اند، در مورد حجاب هم عیناً صادق است.

برهنگی دوران کودکی را یک‌شبه نمی‌شود به پوشیدگی و حجاب دوران نوجوانی تبدیل کرد.

در عرصه الگوسازی، یکی از مشکلات ما این است که تلویزیون، سینما و تئاتر الگوی خوبی نمی‌دهند و همه جا الگوی بدحجابی ارائه می‌شود.

رسانه‌ها چرا شخصیت‌های بزرگ علمی را که در بین خانم‌ها هستند و به‌شدت هم به حجاب پایبندند، معرفی نمی‌کنند؟

در بین خانم‌های پای‌بند به حجاب، فیزیکدان‌های بزرگی داریم، اطبای بزرگی داریم، اساتیدی داریم در زمینه مهندسی، علم حقوق، جامعه‌شناسی و ادبیات که خلاقیت های چشمگیری داشته‌اند. چرا خانم‌هایی را مثل اساتید بزرگ دانشگاه و متفکرین بزرگ، که بشدت به مسئله حجاب مقیدند، معرفی نمی کنند تا الگویی برای دختران جوان ما و جامعه باشد؟

دروغ می‌گویند کسی که می‌گوید در بین خانم‌های پای‌بند به حجاب، چنین کسانی وجود ندارد.

ما زنان عارف بزرگی داشتیم و همین الان هم به لطف خدا داریم.

زن فقط همین چند هنرپیشه سینما هستند که در برنامه تلویزیونی باید آن‌ها را دعوت کرد

و در حالی که آرایش کرده و بزک کرده‌اند، با آن‌ها گفت و خندید و آن‌ها را نشان داد تا الگویی برای دختران جامعه ما بشوند ؟

الگوسازی، کار بسیار مهمی است.

الگوهای جذاب و دوست‌داشتنی که بتواند نسل جوان و نوجوان و زن های جامعه ما را جذب کند.

بخوانید: دسته آسیب شناسی حجاب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *