پوشش کامل در اسلام

اکنون می‌خواهیم پوشش کامل در اسلام که بر زن واجب شده است، با توجه به همه دلایل موافق و مخالفی که در مسئله هست از دیدگاه فقهی بررسی کنیم:

۱- در این که پوشانیدن غیر وجه و کفین بر زن واجب است، از لحاظ فقهی اسلام هیچ گونه تردیدی وجود ندارد.

این قسمت جزء ضروریات و مسلمات است.

نه از نظر قرآن و حدیث و نه از نظر فتاوی در این باره اختلاف و تشکیکی وجود ندارد.

آنچه مورد بحث است پوشش چهره و دست ها تا مچ است.

۲- مسئله «وجوب پوشش» را که وظیفه زن است از مسئله «حرمت نظر بر زن» که مربوط به مرد است باید تفکیک کرد.ممکن است کسی قائل شود به عدم وجوب پوشیدن وجه و کفین بر زن و در عین حال نظر بدهد به حرمت نظر از جانب مرد.

نباید پنداشت که بین این دو مسئله ملازمه است.

همچنان که از لحاظ فقهی مسلم است که بر مرد واجب نیست خود را بپوشاند ؛

ولی این دلیل نمی‌شود که بر زن هم نگاه کردن به سر و بدن مرد جایز باشد.

چگونگی پوشش مناسب در جامعه از دیدگاه اسلام

با استفاده از قسمت اخیر آیه حجاب بانوان “بانوان باید خمار خود را زیر گلوگاه بزنند.”

یادآور می گردد که خمار مانند ازار و رداء ، یک جامعه نادوخته است ؛

در صدر اسلام پوشیدن آن متداول بوده است.

ازار برای زن و مرد و ورداء برای مردان که بر دوش و پهلو  پیچند.

خمار برای زن که بر سر بیندازد و سر و سینه و پهلو را بپوشاند،دست و صورت او مکشوف بماند.

در خصوص پوشش کامل در اسلام ؛ قرآن کریم :

طرحی نو برای پوشش بدن ارائه نمی‌دهد و دستور دوخت و برش صادر نمی‌کند؛

بلکه تنها ملاحظاتی بر آن می افزاید تا آرمان خود را توصیه و تامین نماید.

قرآن مجید می فرماید که خانم ها:

• خمار خود را بر سر و خود نپیچند که هنگام راه رفتن و حرکت دادن دست ها بلغزد و باز شود ؛
• بلکه مانند شنل بر سر بیاندازند؛
• و زیر گلوگاه ، گره بزنند یا کوک بزنند و یا سنجاق بزنند؛
• تا در هنگام حرکت دستها خمارشان روی شانه‌ها نلغزد و سر و بر آنان مکشوف نگردد.

با پوشیدن خمار و یا شنل که تا روی دامن بیاید، طبیعی است که دستها تا نیمه ساعد از زیر آن خارج خواهد ماند و فقط قسمت بالای ساعد که گوشتین است مانند ساق پا مستور می‌شود ولی همان تقوایی که در باب ازار و دامن ایجاب می‌کند تا آن را بلندتر تهیه نماید که در حال خم و راست شدن بالا نجهد و ساق گوشتین زن عریان نشود در اینجا هم ایجاب می‌کند که خمار و شنل ، چندان بلند و عریض باشد که در حال خم و راست شدن فاصله شنل با دامن مکشوف نگردد سینه و بالای آن به موازات پهلو و پشت عریان نشود که در این صورت ساعد دستها تا حدود موچ نیز در زیر خمار و شنل به تعبیری چادر ،مستور خواهد گشت.

در زمان رسول خدا و در عهد امامان نیز بانوان اسلامی از لباس های دوخته استفاده کرده‌اند و پیراهن و بلوز و دامن و شنل می پوشیده‌اند و گاهی شنل روی دوش ها انداخته اثر خود را با مقنعه می پوشانده اند.

پوشش کامل در اسلام

روزی اسماء دختر دیگر ابوبکر که خواهر زن پیامبر بود با جامعه بدن نما و نازکی به خانه پیامبر آمد،پیامبر اکرم(ص) روی خود را برگرداند و فرمود:

«ای اسماء ،زن وقتی به بلوغ رسید نباید جایی از بدن و اندامش دیده شود مگر صورت و دستها.»

هیئتی از مسیحیان نجارانبه خدمت پیامبر اسلام (ص) رسیدند در حالی که لباس ابریشمی بسیار زیبا که تا آن زمان در اندام اعراب دیده نشده بود درتن داشتند.

هنگامی که به سمت پیامبر رسیدند و سلام کردند،

پیامبرسلام آن ها را نگفت و حتی حاضر نشد یک کلمه سخن بگوید.

از امام علی (ع) در این باره چاره خواستند و علت روی گردانی پیامبر را از آنها جویا شدند، امام علی (ع)فرمود:

من چنین فکر می‌کنم که اینها باید این لباس های زیبا را از تن بیرون کنند و چنین کردند؛

پیامبر سلام آنها را پاسخ داد و با آنها سخن گفت و سپس فرمود:

سوگند به خدایی که مرا به حق فرستاده نخستین بار که اینها بر من وارد شدند، دیدم شیطان نیز همراه آنهاست.

رسول خدا (ص) فرمودند:

«برای زن سزاوار نیست که هنگام بیرون رفتن از خانه اش لباسش را جمع و فشرده کند.»

حضرت علی(ع):  «پوشیدگی زن به حالش بهتر است و زیبایی اش را پایدار تر می سازد.»